Манай улс эм болон эмэн бүтээгдэхүүний үнэ хэт өндөр орны эхний аравт багтжээ. Энэ нь манай улс эмийнхээ 70-80 хувийг гаднаас оруулж ирдэгтэй холбоотой. Гэсэн ч эмийн сангуудад хяналт тавьж эмийн үнийг зохицуулах эрх мэргэжлийн байгууллагад байдаггүй учраас тэд аманд орсон үнээ хэлж иргэдийн халаасыг хоосолсоор. Тийм ч учраас энэ асуудал иргэдийн бухимдлыг хүргэсэн гол бэрхшээлийн нэг болоод байгаа юм. Таван алхмын цаана байгаа эмийн сангуудын үнэ харилцан адилгүй. Яалт ч үгүй иргэдэд тулгамдсан өвчин зовлонгоор нь хөлжсөн эмийн сангуудыг шунал хэзээ дуусах вэ? Ялангуяа хотын зах болоод томоохон эмнэлэгүүдийн доторх эмийн сангуудын эмний үнэ хэт өндөр тэнгэрт хадсан байдаг. Иргэд энэ тал дээр гомдол гаргаж холбогдох байгууллагуудад ханддаг ч бид хяналт шалгалт явуулдаг гэсэн ч эмийн сангуудыг эмийн үнийг тогтоох эрх байхгүй гэсэн үгээр амыг нь таглачихдаг болохоор иргэдэд энэ байдалд дасан зохицохоор өөр сонголт үлдэггүй. Иргэдийн өвчин зовлон дээр тоглолт хийж бизнесийн сүлжээ ч мөн эмийн сангуудад үүсчээ. Тухайлбал ард түмний авралын бурхан болох эмч нар өвчтөндөө жор бичихдээ энэ эмийг тэр эмийн сангаас ав гэж зааварладаг. Товчхондоо бол энэ нь эмчид ч ашигтай, эмийн санчид ч ашигтай. Гагцхүү гол хохирогч нь өвчтөн болж үлддэг. Эмчдээ найдсан өвчтөн хэлсэн газраас нь л очиж найдвартай эм гэж бодож авдагаас бараг бүх эмийн сангууд ардаа хэд хэдэн холбоо сүлбээтэй эмч нартай байдаг .Тиймээс иргэдийн халаас руу өнгийсөн зовлонгоор нь тоглосон эмч , эмийн сангуудын асуудлыг цэгцэлж зохицуулалт хийх, цаг болсоныг энд дурдъя.
